Termoizolacja oraz zapobieganie powstawaniu mostków ciepła to bardzo ważne zadania z zakresu dbania o poprawny poziom izolacji budynku, ale jeśli sama konstrukcja budynku nie jest szczelna, są to działania mogące zaoferować co najwyżej pyrrusowe zwycięstwo.
Ważną kwestią jest tutaj odpowiednia szczelność powietrzna. Jest to cecha materiału budowlanego lub części budynku, która oznacza, że powietrze nie przenika przez ten element albo w ogóle, albo tylko w ograniczonym zakresie. W dobrym systemie ocieplenia warstwa szczelna powinna pojawić się po stronie wewnętrznej i powinna gwarantować nam, że powietrze nie będzie się dostawało przez nią ani do wnętrza budynku, ani na zewnątrz, dzięki czemu nie będziemy tracić ciepła i nie będzie pojawiała się wilgoć będąca skutkiem kondensacji.
Zazwyczaj taka warstwa jest parowana z elementami hamującymi dyfuzję. Podsumowując, szczelność powietrzna to określona w normie DIN 4108-7 zdolność do zapobiegania przewiewaniu konstrukcji w poprzek i czelność w stosunku do wiatru działające wzdłuż elementy.
Zapobieganie nieszczelności
Dobre materiały i odpowiedni ich użycie powinny zabezpieczyć nas przed nieszczelnością.
W przypadku ścian zewnętrznych i wewnętrznych murowanych zazwyczaj problem stanowią zaprawy murarskie pozostawione bez uszczelnienia. Nałożenie tynku na ściany okazuje się niezbędne.
Musimy pamiętać, że styropian i wełna mineralna to materiały nieszczelne, więc izolacja z nich wykonana nie będzie szczelna. Konieczne jest użycie dodatkowej paroizolacji, na przykład z wykorzystaniem foli paroszczelnej.
W stolarce okiennej i drzwiowej powinny pojawić się specjalne taśmy paroszczelne przyklejane do ram przed wstawieniem okien i drzwi.
Na dachu oprócz niezbędnej folii paroszczelnej układa się także na krokwiach specjalne folie paroprzepuszczalne i perforowane, które pełnią rolę wstępnego krycia.
Materiały i systemy uszczelniające
Wszystkie przegrody zewnętrzne (fundamenty, ściany, dach) wymagają wykorzystania specjalnych materiałów poprawiających szczelność:
- tynki wewnętrzne – pozwalają na uzyskanie ciągłych, wielkopowierzchniowych powłok uszczelniających;
- beton – beton jest paroszczelny i sam nie wymaga izolacji paroszczelnej, ale wszystkie jego połączenia z innymi materiałami wymagają takiego zabezpieczenia;
- masy uszczelniające – są w stanie uszczelniać w sposób elastyczny połączenia zapraw i fug, a także łączą arkusze folii układanej na zakład;
- folie paroszczelne – montuje się je w wewnętrznych częściach przegród do uszczelniania konstrukcji lekkich;
- folie zbrojone – są to membrany dachowe z siatką polipropylenową, której zadaniem jest poprawa wytrzymałości systemu;
- płyty OSA i płyty drewniane – mogą uszczelniać konstrukcje lekkie;
- paroszczelne taśmy klejące jednostronne lub dwustronne – wykorzystywane odpowiednio do połączeń arkuszy folii na zakład i do łączenia arkuszy folii na styk;
- listwy startowe tynkowe i dociskające – łączą konstrukcje betonowe z tynkiem;
- łaty dociskowe – wzmacniają materiały paroszczelne;
- kołnierze uszczelniające – uszczelniają duże elementy, na przykład okna dachowe.
Tego typu materiałów jest znacznie więcej, np. taśmy butylowo-kauczukowe, rozprężne taśmy piankowe i taśmy akrylowe.
